Eğitim dünyamız sistemsel olarak diğer ülkelerindeki eğitim düzeniyle yarış içinde olması bizleri fevkaladesiyle sevindirirken, eğitimle ilgili geçmişten gelen yanlış politik bakış açılarının hale değiştirilmemesi bizleri bir o kadar üzüyor.
Dünya ülkeleri bakımından sınav olgusunun muhakkak bir belirleyici kriter olarak görülüyor olması bizim ülkemizde maalesef bir vaka durumundadır. Sosyo-ekonomik şartlarımızdan dolayı araç olmaktan çıkmış artık sadece sınavı amaç haline getirmiş bir nesille karşı karşıya kalıyoruz. Çok iyi biliyoruz ki 90’lı yıllarda bizlere gösterilen müfredattan ve yapılan sınav sisteminden daha gelişmiş daha muhakemeye dayalı bir sisteme sahibiz. Lakin aşamadığımız olay bu değil. 90’lı yılların çocuklarıda milenyumun çocuklarıda ‘’sınavı geçeyim yeter’’ kaygısını taşımasıdır. Varsın bildiklerim sınavdan sonra kaybolsun, varsın sınavdan sonra öğrendiklerimi pratiğe dökmeyeyim. Sınavda yapacağımı yapayım ve istediğim yere geleyim gerisi önemli değil. Sistemler değişsede iş bulabilecek miyiz derdimiz, sınavı araç değil de amaç olarak görme kaygımız hiç değişmedi. Bilgiyi, hayatımızın her alanında gerekli yerlerde kullanabilmek için öğrenme gereği duymamız lazım iken çocuklarımız sınavı geçene kadar öğreneyim ondan sonrasına bakarız telaşındalar.
Çocuklarımızı bu telaşa düşüren yanlış politikalarımız olmuştur. Toplum olarak hep aman sürüden ayrılma onları takip et güdüleriyle yetiştirdik. Oysa ki hepsine, bilginin gücünün aslında her şeyden daha güçlü olduğunu benimsetebilseydik işimiz PISA ve yahut TİMMS tarzı sınavlar da çok kolay olacaktı. Bizim çocuklarımız bu tarz sınavlarda kafaları çalışmadığından değil kafalarını bu tarz sınavlara hiç yormadığından bu tarz sınavları hiç düşünmediklerinden bu tarz sınavlarda bilgiyi muhakeme edip yorumlama gereği duymadıklarından dolayı istenilen başarıyı yakalayamıyoruz. Çünkü önemli olan önümüzdeki LGS çünkü önemli olan AYT, TYT sınavları çünkü bunlar sayesinde bir yerlere varacağız. Kesinlikle doğru, bunlar olması gereken belirleyici araçlar fakat çoğu evlatlarımız bunları amaç olarak görüyor ve çabalıyor. Kök soruna inersek bunların temelinde gelecek kaygısı taşıdığı aşikârdır. Acaba çocuklarımıza bunların bir amaç değil araç olduğunu biz aileler anlatmaya çalışsak inanın kopya çekme gibi sorunlarımızda ortadan kalkacaktır. Kopya çekmenin başlıca nedeni ezbere dayalı sistemin bizleri çalışma alışkanlığını kazandıramamasından kaynaklanır.
Toplum bizim toplumumuz, nesil bizim neslimiz, eğitim bizim eğitimimiz, her çocuk kaygılarından arındırılıp sınavın sadece bilgi ve becerilerinin ne seviyede olduğunu bilmesine yarayan bir araç olduğunu göstermemiz gerekiyor.
Kalemine sağlık hocam .çok güzel yorumlamissiniz
Hem zamanında adı TEOG olan sınavın ANNESİ OLDUM HEM de TYT , AYT sınavlarının ,bu süreçler çocuğum ve benim için kabus gibi idi …. Psikolojisi bozulan bir aileye dönüştük…çocuklara verilenle (uzun vadede ) çocuklardan istenilen (kısıtlı zamanda) bilgiler tam da örtüşmüyor , bilgi yüklüyoruz ve yorum istiyoruz kısa zaman da haydi yap göster kendini diyoruz… sınavların araç olacağı mutlu günlerimiz olsun zira arkadan gelen binlerce çocuğumuz mağdur olmasın diyor size sonsuz teşekkür ediyoruz kıymetli hocam…
Her siyasi parti diğer alanlarda olduğu gibi eğtim alanında da kendi arka bahçesi olarak gördüğü ve insanı kaliteli vasfı ile değil de sadece aynı fikri taşıdığı için liyakatsız insanların bir araya gelmesi bu sorunu çözmez hale getiriyor ne zaman ki okullar da eğitim sonunda torpilin insan ayırımının olmadığı günler gelir o zaman biz de kaliteli insanlar yetiştirip en iyi sistemi getirebiliriz
Bir nefeste okuduğum harika bir yazı daha hepimizin sesi olduğun için teşekkür ederiz öğretmenim kalemine yüreğine sağlık ??