Yaşamın içinde hayallerimizin peşinde koşma hevesindeyken ya da isteklerimizi yapmaya çalışırken, bizi sarsan, durduran, bazen de geri adım attıran " el alem ne der" baskısıdır.
Hayatımıza hiçbir katkı sağlamamış ya da herhangi bir etkisi olmayan birçok insanın fikri yüzünden yapmak istediklerimizi erteleyip, vazgeçmişizdir.
Bir şeyi o kadar yapmak isterken " el alem ne der"den korkuyoruz. Belki de o şeyi yeterince istemiyoruzdur.
El alem ne derse desin, benim ne dediğim önemli diyemiyor muyuz? Ne bize bu geri adımları attıran? El alem kim aslında, Bizim cesaretsizliğimiz mi? Yapamayacağımıza inandığımız şeyler için kullandığımız bir paravan mı?
Gerçekten başkasının düşüncelerini bu kadar önemsiyor muyuz? Bizim hayatımız onların bizim hakkında düşündüğünden daha mı önemsiz, neden kendimizin önüne başkalarını koyuyoruz ki?
İnsanı hayatta tutan hayalleriyse, en büyük mücadeleyi hak eden de onlardır.
Hayatını ben merkezli yaşayıp bencil ol demiyorum. Sadece yaşayıp giderken yapmak istediklerinden başkalarının arzuları ya da düşünceleri yüzünden vazgeçme. Yaşamak için tek bir şansımız varsa onu dolu dolu en güzel haliyle yaşa.
Ayrıca; “El alem ne der kaygısıyla boğuşurken, “Allah ne der” kaygısına bir türlü erişemediğimizde aşikar…”
Hayatına, önce Allah sonra da kendin için sahip cık, ondan başka yok…
Yorum Yazın